Afgelopen zaterdag hebben we de kinderen en tassen met eten en drinken ingepakt en zijn we richting Ben Shemen gereden, hier ongeveer een half uur rijden vandaan richting Tel Aviv. Bij Ben Shemen is een enorm groot bos in heuvelachtig gebied, waar je uren kunt wandelen, fietsen en picknicken. Omdat het zaterdag is en mooi weer is het vrij druk, maar gelukkig kun je vrij ver het bos in met de auto. We hadden afgesproken met vrienden, die we kennen van de Nederlandse school. Zij hadden hun hondje meegnomen, dus aan Jarden hadden we geen kind meer, die liep telkens met haar vriendinnetje achter het hondje aan te vangen.
Onze vrienden zitten in een soortgelijke situatie als wij: man is Nederlands, vrouw Israelisch en 2 kinderen. Ze hebben 6 jaar samen in Nederland gewoond en nu wonen ze inmiddels 10 jaar in Israel. We wandelen een paar uur over een mooi pad en ondertussen passeren er veel fietsers op de mountainbike, wat een nationaal tijdsverdrijf lijkt te zijn op de vrije dag. Een vader is met zijn 2 zoons op stap met de mountainbike, maar de kinderen lopen meer naast de fiets dan dat ze hard over de paadjes sjeesen. Ik denk dat vader volgende week gewoon weer met zijn vrienden gaat crossen en de kinderen bij moeder achterlaat. Af en toe wordt je opgeschrikt door een crossmotor of zo'n vierwielige motor (even de naam vergeten).
Het is leuk om een mengelmoes van Ivriet en Nederlands te praten, wetend dat mensen je snappen in beide talen. Aan het eind van de wandeling gaat dan eindelijk die achterklep van de auto open en komt de voedselvoorraad tevoorschijn. We vinden een leuke plek tussen de rotsen en spreiden de kleedjes uit. Er wordt meteen een vuurtje gestookt door de kinderen, waar ze lang mee zoet zijn. Er ontstaat een strijd tussen de zoon van onze vrienden en Jarden en haar vriendin: wiens vuur is het beste? De dames hebben nog niet zoveel ervaring en gooien telkens hooi op het vuur, wat natuurlijk een enorme vlam geeft, waar zij dan helemaal enthousiast over zijn, maar wat van korte duur is. Hij daarentegen, heeft zichtbaar jarenlange ervaring en weet zijn vuur goed op te bouwen en aan te houden. Er moet natuurlijk van alles in dat vuur en de dames spelen winkeltje waar wij eten kunnen kopen, wat ze eerst in de vlammen hebben gehouden. Hmmm, lekker?
Boaz kruipt ondertussen vrolijk tussen ons door en eet af en toe wat. Ook hij heeft het naar zijn zin. Als de zon onder begint te gaan, wordt het tijd om alle spullen in te pakken en richting huis te gaan. Het was een leuke dag, dit was een van de redenen voor ons om naar Israel te komen. De natuur en het weer bieden de kans om veel buiten te ondernemen en samen met vrienden wordt het helemaal leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten