vrijdag 23 april 2010

Bezoek uit Nederland

Het is bijna weer zover! Mijn ouders komen naar Israel, dit keer voor een hele maand. Zus 1 komt later in mei 2 weken met familie. Zus 2 komt helaas niet: ze heeft haar huis op het Franse platteland zojuist verkocht en is druk bezig met de rompslomp er omheen.

We hebben een appartement in Bet HaKerem, een leuke wijk in Jeruzalem gehuurd, groot genoeg om al het familiebezoek te kunnen onderbrengen. Manlief is altijd geweldig in het zoeken van de beste aanbiedingen op het internet en vond het appartement in no time, terwijl ik al een uur of 2 op het internet had gespeurd en alleen maar te dure, te kleine, niet leuk ingerichte of ander niet geschikte bouwels had gevonden. We zijn langs geweest om te kijken of het appartement geschikt was en we worden warm ontvangen door een echtpaar van rond de 70. Zelf wonen ze in het appartement naast het te verhuren appertement, met een geweldige tuin, iets waar je zeker in Jeruzalem jaloers op bent. We bekijken het appartement, met de huidige huurders en al erin, en zijn het er over eens: dit is een leuke plek om een maand te wonen. Vlakbij het bos, de dierentuin, de oude stad, Ein Kerem - het leukste dorpje in de buurt - en bij ons. Maar hoe breng je aan de toekomstige huurders over hoe hun huurhuisje er uitziet? Google Earth wordt ingeschakeld en een Ymap, een Israelische locatiezoeker waar een plattegrond en foto's van de huizen en de straat een indruk van de omgeving geven.

En dan begint natuurlijk het verlanglijstjes-doorgeef-festijn. Want wat missen we ook alweer ineens? De schenkstroop voor de pannenkoeken is op en er kan echt niks aan Van Gilse schenkstroop tippen. Ook op de boterham werden vorige maand de laatste paar hagelslagjes geklopt uit het allerlaatste pak. En dan is er natuurlijk kaas. Er is hier kaas, zelfs Nederlandse kaas, maar de smaak van de Israelische kaas is toch anders en de prijs van de Nederlandse kaas ontneemt je meteen alle trek in een lekker plakje jong belegen. Dropjes, stroopwafels, alles passeert de revue en ouders moeten zelfs nieuwe koffers kopen om alle bestelde waar te kunnen meenemen.

Nog een wens: kleren. Want ook al hebben ze hier leuke kleren en is het aantal kledingwinkels per hoofd van de bevolking bijna 1 op 5, er blijft bij mij de heimwee naar HEMA en H&M hangen. Nu is hier net mijn hartewens in vervulling gegaan (oke, op nummer 1 staat nog steeds een filiaal van de HEMA) met het openen van een H&M winkel in Jeruzalem, maar na een bezoekje vandaag viel mijn droom in duigen. Wat in Nederland 1 van mijn favoriete winkels is voor kinderkleren en leuke shirtjes en rokjes voor in de zomer, is hier een winkel waar ik mijn portemonnee niet voor uit mijn tas haal. Wat een armoe! En dan te bedenken dat er bij het openen van het H&M filiaal in Tel Aviv hele rijen voor de deur elkaar stonden te verdrukken en histerisch gillend en graaiend de winkel in stormden. Wat hebben ze dan in vredesnaam meegenomen, vraag ik mezelf af, kijkend naar de lapjes onaantrekkelijke stof in de rekken.

De website van de HEMA rondsurfend, zie ik allemaal leuke, kleurige hebbedingetjes. Ik kan nu al niet wachten op het opengaan van de koffers en het uitpakken, bekijken en eten van de spullen. Sinterklaas in april! En als de euforie van het uitpakfestijn is weggezakt, is er natuurlijk de overweldigende luxe van een maand lang ouders in de buurt en 2 weken zus met familie. Ik kijk er naar uit!