zondag 22 augustus 2010

Geknipt

Eindelijk, na 2 jaar in Israel, heb ik het aangedurfd hier naar de kapper te gaan. En dat is echt een hele stap, kan ik je vertellen. Ik voelde me na mijn bezoek aan mijn 'nieuwe' kapper een beetje meer inwoner van Israel. Jarenlang liet ik niemand anders aan mijn lokken komen dan Mark, van Housewifes on Fire in Amsterdam. Tijdens de laatste vakantie in NL (vorig jaar in de zomer) heb ik nog speciaal een middagje ingepland om door Mark geknipt te worden.

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik heb vaak bij de kapper gezeten en al in de kapperstoel gedacht: nee, dit is het niet (maar daar dan natuurlijk niks van zeggen). En daarna weken wachten tot mijn haar er weer een beetje leuk uitzag. Vriendin Suzanna raadde mij aan om naar Mark te gaan en sinds die ene knipbeurt - volgens mij alweer 10 jaar geleden - was er voor mij geen andere kapper meer. Nou moet ik wel zeggen dat Mark aan mij niet veel verdiend heeft, want ik kwam ongeveer 1 keer per jaar langs. En ook gekunstelde kapsels was niet aan mij besteed. Gelukkig wist Mark dit en knipte hij altijd een relatief onderhoudsvrij kapsel, maar wel op zo'n manier dat ik helemaal blij was met mijn nieuwe haren. Wel een jaar lang! Het is net zoals ik mijn ramen was: gewoon een jaar lang vies laten worden en na de wasbeurt ben ik wekenlang blij met het resultaat. En daar wil ik Mark niet belachelijk mee maken, want hij knipte mijn haar echt geweldig mooi.

Dus, na vorig jaar tijdens mijn vakantie voor de laatste keer bij Mark te zijn geweest, begon mijn haar ondertussen erg zwaar, lang en modelloos te worden. Het werd tijd voor mijn eigenste kapper in Israel. Dat was wel even moeilijk, want ik zie in Israel niet veel vrouwen waarvan ik denk: 'Wauw, zo zou ik mijn haar ook willen hebben, even vragen wie haar kapper is!' Tot een paar weken geleden. Toen mijn buurmeisje thuiskwam met prachtig geknipte haren. En dat leidde ertoe dat ik donderdag bij Ze'ev binnenstapte.

Nou moet ik nog iets meer uitweiden, want Ze'ev is de kapper van mijn buurvrouw, die erg gebrand is op schoon en netjes. Toen ik bij de kapsalon van Ze'ev naar binnen stapte, waren de eerste woorden die mij te binnen schoten niet 'schoon' en 'netjes'. De buitenkant van de kapsalon zag er al erg niet goed onderhouden uit. Dat is in Israel niet ongewoon, er zijn ontzettend veel winkels en werkplekken die al jaren geleden opgeknapt hadden moeten worden, maar waar je als inwoner van Israel eigenlijk immuun voor wordt en waar je niet meer je beslissing of je er naar binnen of er aan voorbij loopt vanaf laat hangen. Maar omdat het naar de kapper gaan in Israel zo'n belangrijke beslissing voor mij was, zag ik weer met mijn Nederlandse ogen. Ik stapte een kapsalon binnen waar 2 meisjes op de bank onderuitgezakt hingen en een dame die werd geknipt door een man die het best omschreven kan worden als een overjarige rocker. Lang, dun, lang geblondeerd, gekruld haar tot ver op zijn rug en tatoeages op beide armen. Jammer dat jullie mijn buurvrouw niet kennen, want de beschrijving van Ze'ev de kapper staat echt lijnrecht tegenover een beschrijving van haar. Ik besloot maar even naar het toilet te gaan en de deur naar het gangetje dat uitkwam op het buitentoilet - zonder licht! - viel uit zijn voegen. "O ja, de deur is kapot!" lachte Ze'ev mij vriendelijk toe. 'Nu kan ik nog weg' dacht ik toen ik weer ging zitten. 'Is dit wel echt de kapper die mijn buurvrouw bedoelde?' Ja, ze heeft het me haarfijn uitgelegd en de kapsalon bevindt zich precies op de door haar beschreven locatie.

Oke, het voordeel van de twijfel dan maar. "Ah, jij bent de buurvouw van R! Je komt uit Denemarken, toch?" Ik wordt naar de haarwasstoel gebracht en een van de meisjes wast mijn haren, terwijl de andere de haren van de vorige geknipte dame aanveegt en ondertussen gezellig met Ze'ev kletst. Ik begin al wat te ontspannen, want als ik iets geweldig vind, is het wel dat iemand aan mijn haren frunnikt. Daarna wordt ik in de knipstoel neergezet, waar Ze'ev mijn haren bekijkt en zegt dat ik erg lang haar heb en er best wel wat vanaf moet. Weet ik. Graag zelfs. Ik vertel hem dat ik al een jaar niet naar de kapper ben geweest omdat ik, tot ik mijn buurmeisje zag, mijn lokken niet in handen van een willekeurige kapper durfde te leggen. Vanaf dat moment kletsen en lachen Ze'ev en ik aan een stuk door. Al 35 jaar zit hij in het kappersvak en hij vindt het geweldig. Zijn zoon zit in het leger en wil ook graag vandaag nog door hem geknipt worden. "Doen ze dat niet in het leger?" vraag ik. "Denk je dat ik die gekken aan de haren van mijn zoon laat komen?" antwoord Ze'ev. Hij doet me steeds meer aan een oude, jointjes-rokende hippie denken, helemaal wanneer hij vraagt wat mijn sterrenbeeld is.

Wat een opluchting: eindelijk mijn haar weer los kunnen dragen en niet aldoor met een uitgezakte paardenstaart rondlopen! Ze'ev fohnt mijn haar, maar op een normale manier. Niet met allemaal stijfsel die je zo snel mogelijk weer uit je haar wilt wassen. Mijn haar ziet eruit zoals ik het zelf ook in model zou brengen (beetje-wax-en-de-zon-droogt-de-boel-wel-op, maar dan met een beetje extra). Ik ben blij en opgelucht: ik heb mijn nieuwe kapper in Israel gevonden. Hoef ik tenminste niet meer te wachten op een vlucht naar NL voor een kappersbezoek.

dinsdag 10 augustus 2010

Als een speer!

Op 16 juli, midden in de drukste periode van de zomerprogramma's aan de universiteit, beviel mijn baas van een lief jongetje. Dit betende voor mij ook een vroege geboorte: van mijn nieuwe baan! Nog maar anderhalve maand had ik mijn vorige nieuwe baan en ineens moet ik het allemaal alleen doen, als hoofd van de afdeling zomerprogramma's. Zoals ik al schreef, op het hoogtepunt van de drukte, maar ik heb het overleefd, die ene dag dat 200 studenten tegelijk uit moesten checken en zich natuurlijk allemaal nare problemen aankondigden die allemaal meteen opgelost moesten worden omdat het vliegtuig NU vertrok. Er was een moment dat ik op het punt stond in huilen/gillen uit te barsten, maar gelukkig nam de gedachte "de kop d'rveur" het van mijn wanhoop over.

Ik zit in een achtbaan: de ene dag denk ik: ik weet nog helemaal niks - niet de taal, niet welke actie ik moet ondernemen en niet hoe ik dat nieuwe project aan moet pakken. De volgende dag (vandaag toevallig) denk ik: wauw het gaat geweldig! Alle problemen vat ik bij de hoorns, dat ene verschrikkelijke onoverkoombare probleem van gister blijkt na contact met een collega helemaal geen probleem te zijn en ik krijg een compliment van de directie voor mijn werk. Fjoeoe... dat lucht op.

Deze raketpromotie is voor mij een geweldige kans om te ontdekken wat ik allemaal kan, mijn grenzen te verleggen en veel nieuwe dingen te leren. En dan te bedenken dat ik een half jaar geleden nog broodjes verkocht! Nog een leuke ontmoeting met mijn vorige werkgever trouwens: bij het geboortefeestje van het zoontje van mijn net bevallen baas blijkt de catering verzorgd te zijn door Holy Bagel!