zaterdag 18 september 2010

Rare dag

Het is weer die rare dag in het jaar, wanneer de wegen worden ingenomen door fietsers, voetgangers en rollerbladers en de auto vakantie heeft. Het eerste jaar dat we hier woonden was het koud en woonden we net in Mevasseret Zion. Ik vond het allemaal maar erg vreemd. Vorig jaar logeerde Jarden bij neef Nathan en mocht Boaz met zijn roze fietsje de straat op, die anders zo uitdrukkelijk als 'mag niet!' gebied door zijn ouders werd bestempeld. Dit jaar zijn Jarden en Boaz allebei thuis. Jarden, bijna 9, heeft met vriendinnen afgesproken om lekker rond te slenteren, kletsen en andere klasgenoten te ontmoeten op straat. We hebben wel heel duidelijk een gebied aangegeven waar ze mag wandelen, want verdwalen lijkt mij geen goed idee.

Jom Kipoer, Grote Verzoeningsdag, begint 's avonds en eindigt de volgende avond. Dit is voor het Jodendom de dag waarop je de laatste kans krijgt om als een zo goed mogelijk mens het jaar af te sluiten. Mensen gaan bijna de hele dag naar de synagoge, vasten en dragen witte kleding en geen leer en sierraden. Alles zo sober mogelijk. Bij ons in huis gaan de dingen gewoon de normale gang: de tv en wasmachine staan aan, al zijn alle Israelische zenders uit de lucht, maar buiten doen we mee met de rest: onze auto blijft staan en we lopen en fietsen op straat. Jarden wilde proberen te vasten voor een paar uur. Vorig jaar heeft ze het vanaf 5 uur 's avonds tot 11 uur de volgende dag volgehouden. Dit jaar liep het ietsje anders, want samen met haar vriendinnetjes zou ze gaan wandelen en picknicken overdag. "O, nou ja, dan niet. Ik was er toch niet echt helemaal mee bezig dit jaar!" Met leuke ideeen kun je een 8-jarige snel omkrijgen!

Boaz was helemaal in zijn nopjes. Hij racede aan een stuk door op zijn 'nieuwe' houten fiets en vergat helemaal dat er ook nog een moeder achter hem aanliep. Een moeder die op een gegeven moment moest rennen, omdat de kruising bij de oprit naar de snelweg, waar Boaz al akelig dicht bij in de buurt kwam, haar toch niet helemaal lekker zat, ook al reden er geen auto's. We zijn helemaal naar Boaz' creche gereden, waar hij erg onder de indruk was dat het hek dicht was en er geen licht brandde. Na 2 uur fietsen was hij doodop...

Jarden vertrok vanochtend, na het maken van huiswerk voor de Nederlandse school, op weg naar haar picknick met een tas met water, een broodje en een zakje met chips voor haar en haar 3 vriendinnen. De eerste keer dat ze helemaal zelfstandig iets buiten doet met haar vriendinnen. Toen ik met Boaz terugkwam van zijn fietstocht die ochtend, zag ik de dames zitten op het gras bij de speeltuin op het picknickkleed, lekker smullend en kletsend. Jammer dat ik geen foto heb kunnen maken, maar ik vond het geweldig om te zien. Ze wordt groot! Daarna kwam natuurlijk het ik-breng-jou-naar-huis-en-dan-jij-mij verhaal. En nu ligt ze heerlijk op de bank een filmpje te kijken en bij te komen van haar avontuur.

dinsdag 14 september 2010

Speeltuin

Afgelopen weekend logeerde Jarden bij Benjamins neef Nathan. Neef Nathan woont met zijn vrouw en 2 kinderen in Nes Tsiona, vanaf ons huis de berg af en dan naar links, ongeveer... Het lijkt wel of Jarden sinds haar 2 maanden van huis de smaak goed te pakken heeft, want in dezelfde week sliep ze ook al bij een vriendinnetje van de Nederlandse school. Ook nu ik dit berichtje schrijf is ze op stap met een vriendinnetje naar de padvinders.

Toen we Jarden brachten voor haar logeerpartij bij neef Nathan, besloten we naar een speeltuin in de buurt te gaan en spullen voor een picnic mee te nemen. De speeltuin stond boordevol glijbanen en klimtoestellen, maar de absolute favoriet was de kabelbaan, de omega in het Ivriet. Klimmen, springen en naar de andere kant roetsjen, de hele middag lang, dat is wat de kinderen gedaan hebben.

Door de hitte, in Nes Tsiona is het door het hoge vochtigheidsgehalte gevoelsmatig 10 graden warmer dan in Jeruzalem, bewogen wij als volwassenen zo weinig mogelijk en als er geen ontkomen aan was, dan het liefst in de schaduw. Lekker eten en drinken, dat is wat wij vooral deden. En Boaz op de omega helpen. Jarden en haar vriendjes hadden geen hulp nodig en we hadden letterlijk geen kind aan ze.

Benjamin kon de verleiding niet weerstaan en waagde samen met Jarden en Boaz een ritje op de omega, en liet zich door de nauwe buis van een van de tunnelglijbanen glijden - waar Jar en Bo hem verwachtingsvol op stonden te wachten. De foto's laten het resultaat zien...