vrijdag 6 november 2009

Jardens 8e Verjaardag

Op 3 november was het dan weer zover, de dag waar Jarden elk jaar naar uitkijkt: haar verjaardag! Vorig jaar woonden we net een maand in Mevasseret en hadden we de meisjes uit Jardens klas uitgenodigd. Het werd een ervaring om nooit te vergeten en ook om liever niet weer opnieuw te beleven... Het was een grote gillende meiden bende en het sieradendoosjes verven en versieren werd een grote troep op de grond, kinderen stapten in de verf en door het hele huis vonden we dagen later nog glittertjes. Oke, zo moest het dus niet! Les 1: geen feestje in je eigen huis vieren in Israel. Les 2: Israelische meisjes hebben een iets strengere doch creatieve aanpak nodig dan Nederlandse.

Dit jaar hadden we een feestje in de dierentuin van Jeruzalem gepland, de mooiste en leukste dierentuin die ik ooit heb gezien (zie ook ons uitstapje met familie De Haan/Nienhuis/Agsteribbe in mei). Ben had een speciaal verjaardagsarrangement geregeld, met een gids, een spel en dieren aaien. Weer werden alle meisjes uitgenodigd op een door Jarden zelf ontworpen uitnodiging van Snoopy. Jarden had ook een taart met Snoopy ontworpen en er samen met mij een maquette van gemaakt. Die wilde ze aan de moeder van een vriendinnetje laten zien, die een eigen bedrijfje heeft waar ze zelf taarten op bestelling maakt, onder andere voor verjaardagsfeestjes. Navraag naar de prijs had tot resultaat dat Jarden moest kiezen: of een feestje in de dierentuin of een zelfontworpen taart laten maken. Het werd de dierentuin. Of tenminste, dat was de bedoeling...

Hoe meer 3 november naderde, des te meer maakten we ons zorgen over het weerbericht. Na maanden van hete zomer en daarna ontkenning van de herfst - eind oktober en gewoon 30 graden - besefte het Israelische weer ineens dat het al november was en dat er toch echt eens regen moest gaan vallen. Dat mondde uit in overstromingen in Netanya en belachelijke onweersbuien waarin op sommige plaatsen 125mm regen viel! Maar, in de voorspellingen werd volgehouden dat dinsdagmiddag 3 november, het tijdstip van Jardens feestje, het droog zou zijn. Dinsdagochtend 3 november kwam en het regende. Hard. We bleven geloven dat het toch echt op zou houden, maar rond een uur of 11 begonnen we toch zenuwachtig te worden en besloten we de dierentuin af te zeggen. Geen enkel kind zou op komen dagen als we met dit plensweer naar de dierentuin gingen. En door de omschakeling van het weer was de helft van het groepje sowieso al uitgevallen door ziekte.

Maar wat nu? Ik begon bij mijn collega's ideeen voor een hoe-vul-ik-een-vier-uur-durende verjaardag thuis te vragen, wat tot een leuk lijstje met spelletjes leidde, maar gelukkig kwam Ben al snel met een veel leukere oplossing: het wetenschapsmuseum in Jeruzalem. Is bijna nog leuker dan de dierentuin! Er kon gelukkig nog een verjaardagsarrangement op het laatste moment geregeld worden, zodat het feestje toch nog werd gered. Na mijn werk, het was inmiddels iets minder hard gaan regenen, in huis alles snel klaargemaakt voor de lunch (de kinderen kwamen meteen vanuit school naar het feest), de taart, chips, drankjes, borden, bestek en prachtige bloem met 8 kaarsjes, die na aansteken opengaat en Happy Birthday speelt (en vervolgens niet meer ophield, zelfs nadat schoonmama erop had getrapt lag het ding bij het naar huis gaan nog steeds in de prullebak na te piepen) ingepakt en de dames van school opgehaald. Race tegen de klok: we hadden 1 uur om bij het museum te komen en er moest nog geluncht worden en schoonfamilie was er nog niet. En bijna de hele schoonfamilie was meegekomen, zelfs schoonzus en neefje uit Amerika! Met mijn schoonfamilie op stap betekent altijd vertraging, want schoonmama wil nog een kopje koffie drinken en schoonzussen hadden ons huis nog nooit gezien. Maar we gingen toch vrij op tijd op weg, alle kinderen bij schoonmama in de auto, de grote bus met wel 6 zitplaatsen. De rest in de twee overgebleven auto's. Eerst Boaz van de creche halen en ondertussen het museum opbellen dat we iets later zouden komen. Dat werd een half uur later, want eerst reed schoonzus als een slak en later waren we steeds in de buurt van het museum, maar waar is dat verrekte museum nou precies? Weer met het museum aan de telefoon, maar die zorgden ervoor dat we ineens bij de ingang naar het regeringsgebouw stonden. Niet goed. Paar keer gevraagd aan voetgangers (het regende inmiddels niet meer) en na een aantal U-turns kwamen we eindelijk aan bij het wetenschapsmuseum.

Sorry, sorry dat we te laat zijn! Nee, geen probleem! We worden meteen opgevangen en de twee begeleidsters staan al klaar, samen met de kamer waar het eerste uur allemaal proefjes worden gedaan, die de kinderen zelf ook mogen doen. Zitten op een bord met spijkers, waarom doet dat geen pijn? En waarom gaat zelfs de ballon die je erop drukt niet stuk? En waarom gebeurt dat wel als je hetzelfde met 1 spijker doet? Een kistje met vloeibaar helium is ontzettend interessant: bloemen en balonnen worden erin gestopt en komen er anders uit. En het stoom dat eraf komt, is dat heet of koud? Een spelletje met touwtjes, waardoor de meisjes twee aan twee aan elkaar vast zitten: er is een manier om los te komen, maar hoe? Ze leren ontzettend veel en ook voor ons is het leuk en leerzaam. Oudste schoonzus is helemaal gefascineerd door de spelletjes en wil alles weten om ook met haar kinderen in Amerika te kunnen doen. Ze heeft 5 dochters en alles wat de dames bezig kan houden is van harte welkom.

Na de proefjes krijgen de feestvierders een rondleiding door het museum. Ik zet ondertussen met schoonzus de tafel klaar met de taart, chips, snoep en drankjes. En de verjaardagskaars natuurlijk. De kaars wordt met ooohhh! begroet, gelukkig doet ie het zoals op de verpakking staat. Ook schoonzus 2 is helemaal onder de indruk en wil dat ik er minstens vijf voor haar koop. Jarden krijgt nog een t-shirt en een jaarabonnement voor het museum. Leuk!

Na de taart gaan de dames weer terug het museum in en ruim ik met schoonfamilie en begeleidsters de troep op. Als ik een kijkje neem in het museum ben ik echt blij verrast door de vele verschillende dingen die de kinderen kunnen doen: zelf een echte draaimolen laten draaien, een bal die door een windblazer op 1 plek in de lucht blijft hangen, een apparaat die de blaadjes die de kinderen erin stoppen met een knal de lucht in blaast. En ik heb maar 2 minuten gekeken en er zijn nog 2 verdiepingen. De meisjes spelen nog verder en ik ga het tevredenheidsonderzoek bij de kassa invullen en betalen. Bij de antwoorden alleen maar geweldig ingevuld, want die hebben een paar uur vantevoren toch maar een leuk feestje voor mijn dochter in elkaar gedraaid en mijn sombere uitzicht weggewuifd op 4 uur met een gropeje meisjes in mijn huis opgesloten te zitten, naarstig op zoek naar het volgende spelletje om da aandacht vast en de sfeer leuk te houden! De bewaker en de dame bij de kassa wel even ingeschakeld voor hulp bij het invullen van het onderzoek, want lezen en schrijven in het Ivriet is nog steeds niet mijn sterkste punt. Begint wel beter te worden trouwens!

Daarna iedereen weer in de auto en op weg naar huis. Het feestje was absoluut geslaagd en we zullen zeker met Jarden terugkomen. Met dank aan mijn schoonfamilie, die geweldig geholpen hebben met vervoer en gewoon door aanwezig te zijn, aan Ben, die altijd een oplossing weet te vinden als ik denk dat alles verloren is en aan de museum medewerkers die een feestje hebben georganiseerd alsof wij het al weken vantevoren hadden gereserveerd.

Dus voor iedereen die Jeruzalem zal gaan bezoeken (vooral met kinderen), naast de dierentuin op nummer 1, is het wetenschapsmuseum absoluut een aanrader!

De foto's: