dinsdag 28 april 2009

Herdenkingsdag en Onafhankelijkheidsdag

Je leeft hier van feestdag naar feestdag. Of nee, niet alles is feestdag te noemen. Afgelopen week was de herdenking van de jodenvervolging in de WO II. Vandaag werden de gesneuvelde soldaten tijdens de oorlogen gevoerd door Israel herdacht. Morgen is het wel feest, dan wordt de 61e onafhankelijkheidsdag van Israel gevierd. Beide herdenkingsdagen worden hier door iedereen serieus genomen. Er worden uitgebreide ceremonies gehouden, met de minister-president en de president als eregasten. De officiele ceremonie van de herdenking van de jodenvervolging wordt bij het Yad VaShem museum in Jeruzalem gehouden, het holocaust museum. Er zijn slachtoffers van de vervolging aanwezig en zij vertellen hun verhaal. Ook de minister-president en de president noemen de namen van hun familieleden die zijn omgebracht. De herdenking komt hier in Israel voor mij ineens veel dichter bij, ik sta er nu met mijn neus bovenop. Bijna iedereen heeft wel familie verloren in de oorlog of zelf de verschrikkingen van de oorlog meegemaakt. Bijna iedereen lijdt of heeft geleden onder de gevolgen van de vervolging. Dit is het land waar de mensen wonen die de holocaust of de gevolgen hiervan aan den lijve hebben ondervonden.

Op de herdenkingsdagen wordt 1 of 2 minuten stilte gehouden. Tijdens die 1 of 2 minuten gaat het luchtalarm af en sta je met verbazing te kijken wat er gebeurt, een totale transformatie van het normaal altijd bezige en drukke Israel. Iedereen heeft altijd haast en er wordt overal getoeterd, maar tijdens het stil houden staat alles en iedereen letterlijk stil. Iedereen staat stil op straat, in winkels, op zijn of haar werk of waar dan ook. Auto's, taxi's, bussen, alles stopt, mensen stappen uit en staan stil. Er is volgens mij niemand die gewoon doorgaat met waar hij of zij mee bezig was. Deze bijzondere en absurde gebeurtenis wordt compleet gemaakt door wat er gebeurt wanneer het luchtalarm stopt: iedereen gaat gewoon weer verder met waar ze tijdens het alarm mee gestopt waren. Heel raar en bijzonder om mee te maken. Ook raar: de hele dag wordt op de Israelische radiozenders muziek uit de begintijd van Israel gedraaid, en iedereen wenst elkaar toch een vrolijke feestdag voor de volgdende dag: Onafhankelijkheidsdag.

De Onafhakelijkheidsdag is vanavond begonnen en is een nationale feestdag. Wij zijn met mijn ouders naar Netanya gegaan en zitten morgen waarschijnlijk op het strand. Ook leuk vandaag: Jarden, Boaz en ik zijn bij vrienden uit NL op bezoek geweest, die in Israel op vakantie zijn: Marieke, Li (Jardens schoolvriendin uit NL) en Amit. Jarden en Li zijn helemaal blij om elkaar weer te zien en spelen samen alsof ze elkaar gister nog hebben gezien. Leuk om elkaar even weer te zien en bij te praten.

Pesach

Het is alweer 2 weken geleden, maar toch kan ik het feest van Pesach niet overslaan op mijn blog. Pesach is het feest waarin de uittocht van de joden uit Egypte wordt herdacht. Israel is de weken voor het begin van Pesach totaal in de ban van de grote schoonmaak. Want Pesach betekent vooral heel veel schoonmaken van tevoren, vanuit religieus oogpunt om je huis vrij te maken van alles wat maar gist kan bevatten, vanuit een meer praktisch oogpunt: gewoon de grote voorjaarsschoonmaak. Onze buren gaan helemaal uit hun dak, Rivka loopt de hele dag met rubber handschoenen aan om het hele huis van boven tot onder af te soppen en Einav heeft speciaal vrij genomen om zijn vrouw in deze klus bij te staan. Rivka maakt in het dagelijks leven al veel schoon en ze loopt helemaal te glimmen met Pesach voor de deur. Ze vertelt enthousisast, met lichtjes in haar ogen dat ze oprecht blij is met Pesach, want nu kan ze alles eens echt goed schoonmaken. Ik wordt aangestoken door haar enthousiasme, half maar, want ik krijg het niet voor elkaar het hele huis op zijn kop te zetten. Heb gewoon alle ramen eruit gehaald en schoongemaakt. Was ook nuttig en nodig. Iedereen die ik ken maakt zijn/haar huis schoon, het is echt een bijenkorf. Mensen staan bij de supermarkt in de rij met tientallen schoonmaakdoekjes en liters schoonmaakmiddel in hun karretje. Bij de autowasserette is het topdrukte, er staan hele rijen en de prijzen zijn ineens verdubbeld! Maar dan wordt wel je hele auto grondig onder handen genomen, zelfs de ruimte bij de reserveband wordt schoongemaakt. Wij wachten nog maar even tot de gekte is afgelopen.

In de supermarkten zie je de weken voor Pesach beetje bij beetje dat schappen met niet kosjere Pesach producten langzaamaan leeg beginnen te raken en dat nieuwe rijen met schappen ontstaan met producten die wel kosjer voor Pesach zijn. In de winkels is er een hele week geen product te koop dat niet kosjer voor Pesach is, hele rijen en schappen zijn afgeplakt. Hier staan alle producten die niet kosjer genoeg zijn te wachten tot ze weer in het karretje belanden de week daarop. In de Russische en Arabische winkels kun je gewoon nog een lekker broodje kopen.

Voor mij betekende het ook een hele week vrij, omdat de bagelshop waarin ik werk kosjer op het hoogste niveau is en er dan niks verkocht mag worden wat gist bevat, zoals bagels dus. Woensdagavond, zodra Pesach is afgelopen, draait alles op volle toeren: eindelijk weer brood, na een week afzien met matzes. Volgend jaar sla ik voor Pesach ook groots in op de markt: de vriezer gaat vol met brood! Ik hoef toch niks kosjers te doen in mijn huis.

De avond waarop Pesach begon, de seider avond, waren we bij Benjamins ouders. Het eerste gedeelte van de seider avond was leuk, het hele verhaal van de uittocht van de Joden uit Egypte wordt gelezen en je eet en drinkt bepaalde dingen die je moeten herinneren aan de bittere tijd die de Joden hadden voor de uittocht als slaven van de Egyptenaren. Iedereen leest een stuk van het verhaal, ook al snap je niks van wat je leest, in mijn geval. Halverwege het verhaal aten we en daarna wordt het resterende stuk van het verhaal gelezen. Dat gedeelte is minder, omdat iedereen vol is en helemaal geen zin heeft om nog eens anderhalf uur te lezen en te luisteren. We waren uiteindelijk om half 1 's nachts klaar...

Na Pesach gaat alles weer gewoon zijn gang en zie je dat mensen opgelucht zijn. Ik geloof niet dat er iemand is die voor zijn plezier vrijwillig een week lang zonder gistproducten leeft, als je juist gewend bent je hele dag hiermee te vullen.

woensdag 1 april 2009

1 april

Het is 1 april en mijn schoonvader, een grapjas vanaf zijn geboorte volgens mij, kon het niet laten om de halve familie in de maling te nemen. Op mijn werk belt hij mij op, om te vragen of ik vanmiddag bij de apotheek een medicijn voor hem op kan halen: Prilmo, voor diabetispatienten die last van jeuk hebben. Niet zo duur, zegt hij nog, er zitten 12 pillen in een doosje. Ik braaf naar de apotheek op mijn fietsje en bel hem in de rij bij de apotheek voor de zekerheid nog eens op om te vragen of ik de naam goed heb doorgekregen. Ja hoor, helemaal goed, moeten ze daar wel hebben volgens hem. Nog geen 10 seconden later belt hij terug, gierend van de lach: zet eens een A voor en een p achter de naam van het medicijn? Hahaha: Aprilmop, krijg je dan! Gelukkig was ik nog niet aan de beurt, maar anders had ik dus mooi voor gek gestaan. Het leek hem geweldig dat ik daar stond en dat de apotheekassistent mij aan zou kijken van: waar heb je het over, dat medicijn hebben we helemaal niet! Gierend van de lach geeft hij de telefoon aan mijn schoonmoeder en blijkt dat hij ook Bens zus en Benjamin zelf heeft gebeld om hetzelfde te doen! Nu nog even bedenken hoe we hem volgend jaar terug kunnen pakken...

Wandelen


We wandelen hier veel. Bijna elk weekend trekken we erop uit, met z'n 4-en of met vrienden of familie. Begin maart zijn we met neef Natan, de neef van Benjamin en zijn gezin, gaan wandelen in hun woonplaats: Nes Tsiona. Het was een georganiseerde wandeltocht en er liepen ontzettend veel mensen mee, ook veel kinderen. Eerst door een woonwijk en daarna de heuvels in. Om de kilometer was er wel iets te doen vooral voor kinderen, om de aandacht van de wandeling af te leiden en vervelende vragen te vermijden (hoe lang nog, zijn we er al bijna? ik wil naar huis, ik ben moe, wil me dragen? enz, enz.) Er bloeien al veel bloemen, ook een aantal zeldzame soorten en de sinaasappels hangen alweer (of nog steeds, weet ik even niet meer) in de bomen. Het was een leuke wandeling, met aan het eind natuurlijk een ijsje, want het was erg warm.
Een paar weken geleden zijn we gaan wandelen in Ya'ar Britanica, het Britse Bos (de tegenhanger van het Amsterdamse Bos misschien?), ongeveer 15 minuten rijden van Mevasseret. We waanden ons echt in een andere wereld, bijna Brits inderdaad, met glooiende groene heuvels en koeien in de wei... En echt alles staat in bloei, heel mooi. In februari, rond Toe Be'Swat, het Bomenfeest geloof ik in het Nederlands, waarbij heel veel bomen worden geplant, staan overal de amandelbomen in bloei. Voor de rest is alles nog kaal, maar overal zie je witte en roze bloesem tussendoor.