woensdag 11 februari 2009

Verkiezingen en verjaardag


Gister was een bijzondere dag. Boaz werd 1 jaar, we waren precies een half jaar in Israel en de landelijke verkiezingen werden gehouden. We beginnen natuurlijk met het belangrijkste: Boaz' verjaardag. 's Ochtends vroeg liet Boaz ons weten dat hij wakker was en zat rechtop in bed te wachten op wat komen zou. Er kwamen balonnen, een poster met foto's van een jaar uit Boaz' leven en een ontbijtje door zijn zus bereidt: biscuitjes en Bamba, de razend populaire Israelische versie van de pinda Chipito. Er is hier volgens mij geen kind dat er niet mee wordt groot gebracht. De balonnen werden meteen enthousiast begroet door Boaz, die eigenlijk nooit last heeft van een ochtendhumeur. Ook de verjaardagsliedjes werden door Boaz meteen begeleid door grootse handgebaren. Hij hoort op de creche en van ons vaak de Israelische versie van 'Klap eens in je handjes' en doet dan in versneld temp alle gebaren mee. Maakt niet uit welk liedje je aanhaalt, Boaz voert standaard en altijd even enthousiast de gebaren van dat ene liedje op. Een blije jarige in ieder geval. We vertrekken richting Netanya, Benjamins moeder is volgens de Joodse kalender op dezelfde dag als Boaz jarig dit jaar. Ook 2 zussen met kinderen zijn er en andere familie komt langs, we eten taart en ander lekkers samen en kado's worden uitgedeeld en uitgepakt. Erg gezellig en 's avonds rijden we met een volgepropte auto weer richting Jeruzalem. Voor Boaz was alle drukte tijdens zijn 1e verjaardag iets te heftig en viel hij pas rond 12 uur 's nachts echt in slaap tot de ochtend. En voor mij ging de wekker toch echt weer om kwart voor 5...

Waarom in hemelsnaam zo vroeg? Omdat ik sinds 3 weken in een bagelshop werk, waar ik de vroege dienst draai! Na een maandenlange zoektocht naar een baan gelijkwaardig aan wat ik in NL deed, en wat op niets uitliep en mij alleen maar in een depressie sleepte, heb ik gereageerd op mijn huidige baan. Alles beter dan thuiszitten, was mijn conclusie, want zo was het niet uit te houden en vroeg ik mezelf alleen maar af waarom ik in godsnaam was geemigreerd. Wachten tot de kinderen thuiskomen en full-time huisvrouw zijn kon ik ook in NL doen. Op een gegeven moment (wat is een betere voor een crisis dan de Kerstdagen?) hebben we echt gedacht, we stoppen ermee en gaan terug, dit is niet waarvoor we naar Israel zijn gekomen. Het was onze bedoeling dat we een leuke periode zouden hebben en dat was het verre van. Maar nu, met een baan waarmee ik terug bij start ben, is alles als een blad aan de boom omgeslagen. Ik heb structuur in mijn dag, voel me nuttig, verdien geld, ontmoet veel mensen, heb leuke collega's en leer ook nog eens sneller Ivriet spreken. We zien het weer zitten om in Israel te wonen en zijn weer terug bij het plan om 3 jaar te blijven.

Genoeg om te ervaren hoe de nieuwe regering in Israel het er vanaf gaat brengen... Gister was ook de dag van de landelijke verkiezingen in Israel. Speciaal voor deze bijzondere dag heeft bijna het hele land vrij en alles wordt groots gevolgd. De belangrijkste spelers: Tsipi Livni, van de Kadima partij, ook de partij van Sharon en Olmert; Ehud Barak, van de Avoda partij; Benjamin Netyahu, van de Likoed partij en Avigdor Lieberman, van Yisrael Beitenu. Kadima is centrum, Avoda is centrum links, Likoed rechts en Yisrael Beitenu ultra rechts. De dagen voor de verkiezingen woedt een hevige strijd tussen de partijen. Ver voordat ik besef dat de verkiezingsstrijd is begonnen wordt ik bij binnenkomst van Jeruzalem telkens aangestaard door 3 verdiepinghoge banners met een foto van Lieberman en een van zijn slogans: "Ik geloof hem!" Lieberman is hard in zijn opstelling tegenover Arabsiche Israeliers: je bent met ons of je gaat eruit. Een andere slogan van Lieberman is dat alleen hij Arabisch spreekt: de taal van geweld. Veel mensen stemmen op hem, vooral Russen, omdat Lieberman zelf van Russische afkomst is, maar even zoveel mensen noemen hem een fascist.

De eigenlijk strijd gaat uiteindelijk tussen Tzipi Livni, die vooral eerlijk wordt genoemd, en Benjamin Netanyahu, die blijkbaar met al zijn politieke vijanden vrede heeft weten te sluiten en van tevoren wordt genoemd als de winnaar van deze verkiezingen. Netanyahu wordt door iedereen liefkozend Bibi genoemd, wat vaker voor schijnt te komen: een paar van de topmensen in het leger hebben ook troetelnaampjes die je niet bij ijzervreters zou verwachten. Barak strijdt ook hard mee, maar zal uiteindelijk flink in moeten leveren. Op de dag van de verkiezingen gebruikt de belangrijkste nieuwszender, Chadasjot 10 (Nieuws 10), 3 prominente torens in het centrum van Tel Aviv als staafdiagrammen om de verkiezingsuitslagen op te projecteren. Met grote schijwerpers in verschillenden kleuren wordt per partij een toren belicht met het corresponderende aantal stemmen. Erg origineel, we rijden er zelfs langs op onze weg terug naar huis vanuit Netanya. Dat er geen grote ongelukken zijn gebeurd met al die starende mensen vanuit hun auto, valt me nog mee.

Hoe gaat het stemmen in zijn werk? Iedere gerechtigde stemmer krijgt een kaartje met de oproep om te stemmen in een bepaald stemlokaal. Dit zijn vaak scholen en andere openbare gebouwen. Voor Benjamin is het Jardens school en Jarden gaat natuurlijk mee! Op de meeste plekken stem je door een briefje van de partij waar je op stemt in een envelop te doen en daarna in de stembus te gooien. Er zijn ook lokalen waar je electronisch kunt stemmen, maar vaak gaat het met papiertjes. Raar, er zijn vaker dingen in Israel waarvan ik denk: waarom nog zo ouderwets, terwijl op andere gebieden Israel voorloopt? Een fax is bijvoorbeeld een onmisbaar apparaat in ieders huishouden en ook het salaris wordt vaak betaald door een cheque uit te schrijven.

Iedere partij heeft een of een combinatie van letters toegewezen gekregen, die de naam vormt van lijst waarop uiteindelijk gestemd wordt. Zo is Kadima lijst Ken en de chassidische partij is lijst Giemel (een letter uit het Hebreeuwse alfabet). Zodra de stembureau's sluiten worden er razendsnel peilingen samengesteld en om half zes de volgende waren 99 procent van alle stemmen geteld. Uiteindelijk heeft Kadima Likoed toch ingehaald en nu wordt er heftig gespeculeerd over hoe de regering met deze uitslag gevormd kan gaan worden. Want een linkse regering samen met Kadima kan door verlies van nagenoeg alle linkse partijen niet gevromd worden. Een logische stap, Kadima met Likoed en/of Yisrael Beitenu is door uiteenliggende standpunten op het cruciale punt: Israel en de bezette gebieden, bijna onwerkbaar. Daarom heeft de Likoed zich ook als winnaar opgeworpen, zij kunnen namelijk makkelijk een rechtse regering vormen. We wachten af...