woensdag 26 augustus 2009

Vakantie!

Alweer bijna een maand zijn we terug in Israel na twee weken vakantie in Nederland, Frankrijk en Luxemburg. Bijna een jaar nadat we in het vliegtuig stapten met 3 koffers richting Israel om ons geluk daar eens te beproeven, gaan we met 2 koffers terug. Terug naar Europa, waar ineens alles zo ontzettend groen is, echt een weldaad aan groen in allerlei tinten, verzadigd lijkt het bijna. En al het water! Rivieren en meren tot aan de rand van de oever gevuld! In Israel laten de bomen en struiken nu echt de blaadjes hangen, de grond is droog en de beddingen hebben al maanden geen water vervoerd. Je kunt de natuur bijna horen gillen: dorst! water! nu!

We landden in Frankrijk, Charles de Gaulle: Ben, Boaz en ik, want Jarden was al weken lang de wereld aan het verkennen. Eerst met haar oma uit Israel, met wie ze naar Amerika is gevlogen om 3 weken haar oom, tante, nichtjes en neefje te bezoeken. Daarna met dezelfde oma terug met een pitstop in Nederland, waar ze door opa en oma daar werd opgevangen om 2 weken bij hun vakantie te vieren. We dachten van tevoren dat 5 weken zonder ons te lang voor haar zou zijn, maar ze heeft het geweldig goed volgehouden, ons af en toe wel gemist, maar vooral veel lol gehad en dingen beleefd.

Terug naar Frankrijk. Vanaf het vliegveld met de gehuurde auto op weg naar Evelyn (al zolang we daar naartoe gaan rijden we verkeerd, dus deze keer was geen uitzondering...) waar we een nachtje blijven slapen, om de volgende dag naar Nederland te rijden. Heerlijk, het huis van mijn zus, de heuvels, de uitgestrekte velden met mais en rollen hooi, de kleine dorpjes - waar elke dag, maakt niet op welk tijdstip van de dag, een zondag lijkt. We kijken onze ogen uit en genieten. Lekker hard scheuren op de snelweg, eindelijk! In Israel ben je een dappere ziel als je met 120 op de kilometerwijzer het gaspedaal nog verder in durft te drukken.

En daar rijden we dan Nederland binnen, niks veranderd! Dezelfde wegaanwijsborden, iedereen rijdt keurig rechts en haalt links in, koeien in de weilanden langs de weg. He, koeien! De echte zwart-wit gevlekte kent Boaz alleen maar van zijn boekje met dierenplaatjes. Tijd voor een introductie. Boaz vindt het interessant en op het woordje koe had hij al geoefend, dus dat kon hij nu mooi voor de dieren in het echt gebruiken. En heel veel caravans! Overal komen we ze tegen. Eindelijk rijden we dan de afrit Ouderkerk aan de Amstel vanaf de A9 af. He, er is een nieuwe kruising en er staat een KPMG gebouw waar ze nog niet eens mee begonnen waren toen we weggingen. Nog even door onze straat rijden en dan op naar ons logeeradres voor een week: het huis van dierbare vrienden in Amstelveen. Heerlijk, een huis met een tuin, bergen speelgoed, een mooie verdieping voor ons alleen, heerlijke bedden om in te slapen: wat een luxe. Dit wordt de basis waarin we in een week tijd onze geliefde vrienden en familie zullen gaan bezoeken.

En natuurlijk is er nooit genoeg tijd om iedereen die we graag wilden zien te ontmoeten en het bezoek is altijd te kort. Maar toch is het heerlijk om zoveel lieve vrienden en familie te ontmoeten. Net of we eigenlijk helemaal niet weg zijn geweest. We zitten bij vrienden in de tuin gezellig bij te praten, drinken koffie in het winkelcentrum, leuk: weer eens winkelen in Amstelveen, even later schuiven we bij andere vrienden aan voor het eten. Jarden moet natuurlijk met haar vriendinnetjes van haar vroegere school afspreken, kampeert met haar jaarlijkse kampeervriendje bij het strand en krijgt tussendoor snel even een paar oorbellen in de oortjes geschoten, want dat wilde ze al zo lang. Het babietje van hartsvriendin gezien, samen met hartsvriendin 2. Opa en oma moeten natuurlijk ook bezocht worden. Boaz schuift in de tuin op de tractor rond, zit samen met z'n zus achter de piano en bij oma in het stoeltje achter op de fiets, en leeft zich uit in de speeltuin. Ik ga met mam weer eens naar die leuke kledingwinkel in Winschoten waar ik altijd bovenbudgettelijk slaag. Jeee: de HEMA, H&M, C&A, V&D, Zeeman, Kruidvat, Blokker, alles moet natuurlijk even bezocht worden. Eindelijk kan het weer!

Een dagje met beste vriendin, wandelen in het Vondelpark, slenteren door de Leidsestraat, even op onze oude werkplek kijken, samen eten en vooral veel praten en lachen. En na twee jaar eindelijk weer eens naar de kapper, want ik wil niemand anders aan m'n haar hebben dan Mark van Devils & Angels aan de Vijzelgracht. Eten bij onze goede vriendin en Jardens kampeervriendje, met wie ze graag wil trouwen. En Boaz vindt het allemaal prima, die kun je overal mee naartoe nemen, hij vermaakt zich wel, vooral als er een tuin is en dingen met wielen waar je op kunt zitten. En dan is het ineens vrijdag: tijd om de spullen in te pakken, huis schoon te maken en op weg te gaan naar Frankrijk. gelukkig zien we onze lieve gastheer en -vrouw nog, net terug van vakantie. Hup, hun koffers aan de kant, lekker drankje en hapje erbij en relaxed in de tuin bijkletsen. Maar dan is het toch echt tijd. De spullen gaan in de auto, Boaz en Jarden vast in de riemen en we rijden met onze geweldige Citroen C4 diesel (wat kan dat ding trekken zeg!) richting Parijs.

Na weer fout te zijn gereden komen we aan op de plek waar we zijn begonnen: bij Evelyn in Pommeuse. Pap, mam en zus met gezin zijn er al en het wordt een weekend van samen buiten eten, veel rond het zwembadje zitten om te kijken naar neefjes en nichtjes die met elkaar spelen (leuk om ze zo bij elkaar te zien!) en natuurlijk een bezoekje aan Disney. Jarden gaat 2 keer met Evelyn mee naar de manege waar ze op een pony mag rijden. Eerst in de binnenbak en daarna ook buiten in de velden. Jarden kleedt zich helemaal in stijl aan: broek en topje, ze wil er als een heuse amazone uitzien. Ze is met alles ontzettend serieus bezig, of het nou het borstelen en opzadelen van de pony is, of het opvolgen van de aanwijzingen van tante die met de zweep midden in de bak staat en vrolijk meerent buiten als er wordt gedraafd (en de temperatuur doet niet onder voor een doorsnee zomerdag in Israel!)

En dan is het tijd voor afscheid van bijna de hele familie en gaan wij richting Luxemburg, Lultzhausen om prezies te zijn. We logeren in een een mooie jeugdherberg bij een prachtig meer. 's Ochtends op z'n jeugdherbergs met een gemengd gezelschap in de ontbijtruimte: gezinnen zoals de onze en een groep kinderen die op zeilkamp zijn. Zelf je rommel opruimen, zelfs zelf de tafels schoonmaken, maar dat gaat me te ver. Leuk kamertje met stapelbedden (gaat me na jaren van jeugherbergervaring wel wat tegenstaan, in een familiekamer verwacht ik onderhand wel een tweepersoonsbed) en logeerkribje voor baby Bo. We zijn veel op stap, wandelen over de brug naar de overkant van het meer - mooi de nevel nog op het water - in de bergen, zelfs Boaz loopt zo'n 2 kilometer met behulp van spelletjes doen en af en toe even stoppen omdat hij een bepaald hobbeltje in de weg tien keer opnieuw wil bewandelen. Het is er gewoon mooi en rustig en groen. Er valt buiten dit niet veel te beleven, Luxemburg stad kennen we nu wel een beetje en buiten dat is het in elk stadje vooral erg rustig. Wel ontdekken we een winkelcentrum met een HEMA, Kruidvat, Zeeman en Blokker! Nou, dat is natuurlijk precies wat we nodig hadden! De Nederlandse versies zijn groter en leuker, maar het was toch nog een leuk extraatje.

Met Jarden nog gevaren in een kano op het meer/de rivier, waar we een zij-arm helemaal zijn afgevaren. We huren de kano bij de herberg waar de behulpzame maar net (en niet goed) ingewerkte jongen zich met vallen en opstaan door de kanoverhuurprocedure heenslaat. Vestjes aan (hoe ging dat schuurtje ook alweer open en waar heb ik de sleutel eigenlijk?), peddels uitkiezen (neem jij maar een dubbele peddel, want jij moet al het werk doen, zegt hij tegen mij. o, maar dat moet ik ook, zegt een andere huurder, terwijl zijn vrouw er schaapachtig bij staat te lachen. nee, u moet gewoon de normale peddel nemen, zegt de jongen. waarom? denk ik, wat maakt het uit?), kano's van het slot (oooh, waar is DIE sleutel nou weer?), slepen naar het water (loeizwaar!) en routes met no-go zones meegeven (o, shit, vergeten in het kantoortje, even - betekent 10 minuten wachten voor ons - halen!). Uiteindelijk is het allemaal gelukt en hebben Jarden en ik heerlijk een paar uur op het water gevaren. Weer: wat een rust, wat groen, en wat mooi.

Na twee nachtjes natuurschoon gaan we voor de laatste keer op weg naar zus Evelyn. Nog even van de tuin genieten, kinderen nog maar eens in het zwembajde en Jarden nog een keer op de rug van een pony, de volgende dag vetrekken we met volle koffers richting het vliegveld. Past allemaal nog in de auto ook! Was wel even een Tangram oplossen, ik achterin met Bo en Jar, 2 koffers voorin en de rest in de achterbak. We moesten Ben wel helpen met naar verkeer van rechts uitkijken, want die kant was door de koffers geheel aan het bestuurderszicht onttrokken.

En daar stonden we dan weer in de rij, vertrouwd Ivriet om ons heen horend en door de vertrouwde bewaking heen. De incheck ging gesmeerd, die paar kilo's extra werden ons niet aangerekend, maar bij de controle bij de gate stuitten we op rotpersoneel. Skates in de handbagage zijn gevaarlijk! Nou ja, wie had dat ooit gedacht? Ik probeer nog wat voor elkaar te krijgen, maar de dame begint steeds harder te roepen dat we de skates bij de bagage drop off af kunnen leveren. Aaaah! Nou, geef die zonnebrand en deodorant die je hebt weggegooid ook maar weer terug dan gaat die ook mee naar de incheck, trut. Was even de 100 ml vloeistofregel vergeten... Benjamin rennend terug en ik sta met een schreeuwende Boaz en een beduusde Jarden te wachten tot ie terugkomt. En dat doet hij gelukkig. In het vliegtuig voel ik me meteen weer thuis. Iedereen kletst met elkaar en de stewardessen zijn leuk, behulpzaam en kindvriendelijk. Niks geen: "zo zijn de regels" meer (behalve wanneer er steevast bij elke vlucht wel iemand opstaat om alvast zijn handbagage te verzamelen zodra de wielen de landingsbaan hebben geraakt. Dat gaat zelfs een Israelische stewardess te ver). We gaan naar huis. Compleet met 2 kinderen.

We hebben 2 geweldige weken gehad en het was bijzonder om alles en iedereen weer te zien. We kijken nu al uit naar de volgende keer dat we iedereen zien.

1 opmerking:

Unknown zei

Dat is nog eens efficiƫnt vakantie houden! Halverwege ging ik aan mezelf twijfelen, twee weken zei ze toch? En ja...al die belevenissen in 14 dagen. Petje af!
Grappig trouwens dat je die oerhollandse winkels kunt missen.