Bij ons huis hebben we een klein plaatsje waar de kinderen kunnen spelen. Jarden is sinds een paar weken net haar springtouw vergroeid en springt nog net geen touwtje in bed... Natuurlijk moeten we de hele tijd kijken naar de nieuwe dingen die ze kan: "Kijk, ik kan wel 20 keer achter elkaar", "Kijk, ik kan eerst vooruit en dan achteruit...nu op een been...en nu met ogen dicht!" Ja, ja, ze oefent wat af en ook al haar vriendinnen zijn dankzij haar verslingerd geraakt.
Boaz vindt ergens in en uit klimmen erg leuk en houdt van pakkertje spelen, op en neer het paadje afrennend, het liefst met zijn zus. Zijn eigen wagen duwen is ook favoriet en Mini de cavia had na Jarden geen grotere fan kunnen krijgen dan Boaz. "Ninni!" roept hij enthousiast als hij haar ziet en ze krijgt sla en worteltjes van hem uit de koelkast. Ook aait hij haar op zijn manier heel lief. Net iets te hard natuurlijk, zodat Mini soms haar tandjes in een vinger zet en Boaz hartverscheurend begint te huilen, niet begrijpend waar hij dit aan verdient heeft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten