dinsdag 28 april 2009

Herdenkingsdag en Onafhankelijkheidsdag

Je leeft hier van feestdag naar feestdag. Of nee, niet alles is feestdag te noemen. Afgelopen week was de herdenking van de jodenvervolging in de WO II. Vandaag werden de gesneuvelde soldaten tijdens de oorlogen gevoerd door Israel herdacht. Morgen is het wel feest, dan wordt de 61e onafhankelijkheidsdag van Israel gevierd. Beide herdenkingsdagen worden hier door iedereen serieus genomen. Er worden uitgebreide ceremonies gehouden, met de minister-president en de president als eregasten. De officiele ceremonie van de herdenking van de jodenvervolging wordt bij het Yad VaShem museum in Jeruzalem gehouden, het holocaust museum. Er zijn slachtoffers van de vervolging aanwezig en zij vertellen hun verhaal. Ook de minister-president en de president noemen de namen van hun familieleden die zijn omgebracht. De herdenking komt hier in Israel voor mij ineens veel dichter bij, ik sta er nu met mijn neus bovenop. Bijna iedereen heeft wel familie verloren in de oorlog of zelf de verschrikkingen van de oorlog meegemaakt. Bijna iedereen lijdt of heeft geleden onder de gevolgen van de vervolging. Dit is het land waar de mensen wonen die de holocaust of de gevolgen hiervan aan den lijve hebben ondervonden.

Op de herdenkingsdagen wordt 1 of 2 minuten stilte gehouden. Tijdens die 1 of 2 minuten gaat het luchtalarm af en sta je met verbazing te kijken wat er gebeurt, een totale transformatie van het normaal altijd bezige en drukke Israel. Iedereen heeft altijd haast en er wordt overal getoeterd, maar tijdens het stil houden staat alles en iedereen letterlijk stil. Iedereen staat stil op straat, in winkels, op zijn of haar werk of waar dan ook. Auto's, taxi's, bussen, alles stopt, mensen stappen uit en staan stil. Er is volgens mij niemand die gewoon doorgaat met waar hij of zij mee bezig was. Deze bijzondere en absurde gebeurtenis wordt compleet gemaakt door wat er gebeurt wanneer het luchtalarm stopt: iedereen gaat gewoon weer verder met waar ze tijdens het alarm mee gestopt waren. Heel raar en bijzonder om mee te maken. Ook raar: de hele dag wordt op de Israelische radiozenders muziek uit de begintijd van Israel gedraaid, en iedereen wenst elkaar toch een vrolijke feestdag voor de volgdende dag: Onafhankelijkheidsdag.

De Onafhakelijkheidsdag is vanavond begonnen en is een nationale feestdag. Wij zijn met mijn ouders naar Netanya gegaan en zitten morgen waarschijnlijk op het strand. Ook leuk vandaag: Jarden, Boaz en ik zijn bij vrienden uit NL op bezoek geweest, die in Israel op vakantie zijn: Marieke, Li (Jardens schoolvriendin uit NL) en Amit. Jarden en Li zijn helemaal blij om elkaar weer te zien en spelen samen alsof ze elkaar gister nog hebben gezien. Leuk om elkaar even weer te zien en bij te praten.

Geen opmerkingen: