zaterdag 6 december 2008

Sint & Woestijn

Foto's van de oase in de woestijn. Wadi David bij Ein Gedi, Dode Zee


Ik heb me voorgenomen wat vaker op mijn blog te schrijven, dus jullie zullen het merken ook: elke dag een nieuw bericht! Hmmm, eens kijken hoe lang ik dat vol ga houden...

Zoals beloofd: hoe was het sinterklaasfeest gister? Heel erg leuk. Zoals een echt Sintfeest hoort te zijn: met snoepjes, pepernoten, manderijnen en echte gluhwein (oetsje te vroeg, maar het gaat om het idee)... en een juf die erbij staat dat je van alles maar 1 mag nemen! Ha, gelukkig waren ze niet zo streng en kon iedereen toch los gaan. Het was ontzettend leuk georganiseerd, met voor alle kinderen een cadeautje en een chocoladeletter, zelfs Boaz kreeg er een! De Sint leek alleen wel een van de straat getrokken toevallige Nederlandse voorbijganger (niet zo raar in Modi'in, waar veel Nederlanders wonen), met zijn spijkerbroek en sportschoenen die overduidelijk onder zijn mantel uit staken. De Pieten waren zoals het moet: grappig, veel aanwezig en halverwege het feest met witte plekken op het gezicht van het zweten in het synthetische pakje. Er was een lachpiet, een shiroetiempiet (shiroetiem betekent onder andere wc in het Ivriet, en deze piet kwam binnen met een toiletrol achter zich aan gerold) en een nietpiet, die overal "niet" op zei. Ook Jarden mocht bij de Sint komen en werd gevraagd haar favoriete bezigheid te laten zien: handstand en radslag doen. Als 7-jarige stond ze daar als een wat slungelig wordende meid, die toch ineens erg verlegen was voor de Sint. Maar de handstand werd gedaan en natuurlijk veel door de pieten nagedaan. Jarden doet echt overal de handstand en radslag, in huis, middenin de kamer of tegen de muur, het liefst dan met haar voeten het licht aan en uit doen, buiten op straat, in de winkel en op school. Heel herkenbaar, heb ik toen ik klein was ook een periode gedaan, maar zou niet weten of mijn armen het nu nog houden... Een erg geslaagd feest, gezellig ook, met ouders van de Nederlandse school, waarvan ik nu het merendeel ken. Voor Jarden is na dit jaar het geloven in de Sint er wel af, ze weet al dat wij de cadeautjes voor haar kopen en in haar schoen doen, dat er niemand door de schoorsteen kruipt en ook hoe de pieten van het Sinterklaasjournaal er in het echt uitzien. Maar toch wilde ze er nog niet helemaal aan en staat ze wel braaf liedjes voor haar gezette schoen te zingen en maakt ze tekeningen voor de Sint.

Vandaag zijn we met z'n vieren naar de Dode Zee gereden, naar Ein Gedi, waar een kiboets en een natuurpark is. Middenin de woestijn ineens een oase met watervallen, planten en dieren. Het is een wandelroute in de bergen langs een stroompje met een aantal watervallen. Jarden wilde bij elke waterval de laarzen uit en het water in, net als alle andere mensen die op deze warme dag in december hadden besloten hier naartoe te komen. We hebben steenbokken en rotskonijnen (met in de Latijnse naam procavia, dus Jarden meteen verkocht) gezien. Er schijnen ook hyena's en luipaarden en wolven rond te lopen, maar die komen alleen 's nachts tevoorschijn en zijn verder bang voor het lawaai wat de gemiddelde Israeli produceert. Een erg mooie route in witte bergen en uitzicht op de Dode Zee, ver onder ons. Helaas droogt De Dode Zee langzaam op, omdat het water uit de rivieren waardoor het gevoedt wordt onderweg door mensen wordt gebruikt. Dit kun je heel duidelijk zien als je langs de Zee rijdt: in 25 jaar is het zeker 50 meter teruggetrokken. Er wordt naar oplossingen gezocht om dit probleem op te lossen, maar in een klimaat als dit is water iets wat je snel tekort komt.
Wil je alle foto's zien die we gemaakt hebben tijdens onze wandeling? Klik dan op de onderstaande foto.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

De hele familie op foto's te zien, heel erg mooi en bijzondere omgeving. Saskia, blijf maar schrijven want ik heb jullie blog in de RSS-feedlezer en wordt dus geattendeerd. Goed nieuws over dat film-werk, wie weet.
Groeten uit een nat en koud Nederland waar het nodig bedtijd is maar het blog was een leuke afleiding na al die toetsen maken.
liefs karien

Marleen zei

Lieve Boaz, word maar gauw weer helemaal beter!
Hele dikke kussen en knuffels van Milo, Ymke, Peter en Marleen

Ook de rest van de familie beterschap toegewenst, we hoorden dat jullie ook lopen te 'kwakkelen'.

klazien zei

Lieve Saskia, Benjamin, Jarden en Boaz,

Wat een prachtige foto's! Leuk zo een glimps van jullie op te vangen en jullie wederwaardigheden in Israel te kunnen volgen! We wensen jullie gezellige kerst en een spetterende jaarwisseling (al zal dat wel anders verlopen dan je gewend was). Daarna een heel goed 2009!
Liefs van Kees en Klazien