Huis

We hebben een huis! (Wel onder voorbehoud, want niks is zeker totdat er getekend is...) Het is een een benedenverdieping geworden van een huis in Mevasseret, een stadje vlakbij Jeruzalem. Het is er rustig en groen, met de school voor Jarden om de hoek, en met Jeruzalem op 20 minuten afstand, dus eigenlijk hebben we een Amstelveen in Israel gevonden. We hebben er maar 2 keer voor naar Jeruzalem op een neer hoeven rijden. De eerste keer voor niks: anderhalf uur en een file getrotseerd voor een kelder zonder daglicht en open ruimtes. De huisbazin praatte er mooi omheen en vond dat de ramen onder de grond, die op een muur uitkeken, toch echt genoeg licht binnen lieten en dat de open ruimtes geen belemmering zouden zijn voor slapende kinderen in de slaapkamer met tegelijk tv en bezoek in de woonkamer. Dat ze het durfden te verhuren! Binnen een week ben je gillend gek.

De dag daarna toch nog maar een keer proberen, ditmaal via een makelaar, die wel een maand huur vraagt, maar dan weet je in ieder geval dat iemand heeft gekeken en weet of dit enigszins aan je wensen voldoet of niet. En het was raak. De eerste woning is leuk, met een tuin voor onszelf en 3 slappkamers, maar met een te kleine woonkamer. De 2e woning is een benedenverdieping, met een trapje naar beneden, een halletje waarop de 2 slaapkamers en de badkamer uitkomen en die rechtdoor leidt naar de open woon/eetkamer en keuken. Rondom het huis is een tuin en, ook niet onbelangrijk na de catacombe die we dag daarvoor zagen, overal ramen, dus veel licht. En, het zal ook niet waar zijn, de huisbaas die boven woont met vrouw en 2 oudere kinderen, spreekt Nederlands! Hij heeft een paar jaar in Nederland in Wageningen gestudeerd en werkt nu voor de Israelische overheid als bodemdeskundige. Leuke mensen die het prima vinden dat we de tuin gebruiken en meteen aanbieden dat hun dochters het leuk zouden vinden om op te passen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Het was even aftasten in het begin, omdat de huisbazin wat gereserveerd was: even kijken wat we in huis halen. Maar na een poosje kwam er een warme vrouw tevoorschijn en hebben we lang zitten praten. Deze week wordt alles rondgemaakt, als het goed is, met 2 mensen die borg voor ons moeten staan, en kunnen we uiterlijk 1 oktober in ons eigen huis!

Voor Jarden is er een goede school vlakbij ons huis, dus daar zijn we al uit, maar voor Boaz is het nog even zoeken. We zijn de dag nadat we ons huis hadden gevonden weer naar Mevasseret gereden om 2 misjpachtonim te bekijken, een soort oppasmoeders met maximaal 5 oppaskinderen en 1 maon, een creche. Bij de eerste misjpachton waren we bij binnekomst het liefst meteen weer omgedraaid. We kwamen een kleine kamer binnen met vieze kleden op de grond, waar 3 kinderen ons met betraande ogen aankeken. De oppasmoeder probeerde er nog iets moois van te maken: ze zijn allemaal aan het wennen en natuurlijk zitten ze hier niet de hele dag, we gaan ook op het balkon en we doen muziek eens in de week. Nee, bedankt, hier wil je je kind niet achterlaten. De tweede misjpachton was veel beter, een leuke vrouw, die alles goed in de hand leek te hebben en enthousiast was. Toch wilden we ook nog bij creches kijken om te zien hoe het er daar aantoe ging en of er plek zou zijn. De creche was ook oké op het eerste gezicht, maar ik mis toch wel de rust en het overzicht van de creche in Amstelveen... Volgens mij moeten ze mij daar ook een paar wendagen geven. Er is op dit moment geen plek op de creche, de 2e misjpachton is nog een optie. Maar we hebben nog tijd. Benjamins werk begint pas eind oktober ivm de feestdagen van 30 september tot 22 oktober (Rosj HaSjana-Joods Nieuwjaar, Jom Kipoer-Grote Verzoendag, Soekot-Loofhuttenfeest en het eindigt met Simcha Tora-Vreugde der Wet) en ik heb tot nu toe nog geen baan gevonden. Wel word ik van alle kanten geholpen door vrienden en vriendinnen en door hun vrienden en vriendinnen. Dat is wel geweldig hier: iedereen probeert een handje te helpen en niemand is te beroerd de baas aan te spreken om te vragen of er werk is voor een Nederlandse dame die nieuw is in Israel. Ik reageer op veel dingen, maar heb tot nu toe nog geen reactie gekregen. Elke dag check ik mijn mail in de hoop dat ik een positief bericht heb ontvangen. Dan duurt de tijd toch wel erg lang, ook al kan ik niet verwachten dat er binnen een week wordt gereageerd op mijn sollicitatie. Gewoon doorzoeken dan maar.